22 ژانویه گزارش نماز جمعه مورخ 20/01/2023

نماز جمعه این هفته مورخ 20/01/2023 در مسجد جامع امام علی (ع) مرکز فرهنگ اسلامی فرانکفورت با حضور جمع بسیاری از مؤمنین به امامت شیخ محمود خلیل زاده و با ترجمه همزمان خطبه ها به زبان آلمانی برگزار گردید .
به گزارش خبر و رسانه مرکز فرهنگ اسلامی فرانکفورت شیخ محمود خلیل زاده در خطبه نخست و در ادامه بررسی موضوع اسماء الهی به موضوع « شرح اسماءالله»پرداخت. وی با اشاره به این که شرح و توضیح معانی أسماء الله در میان عالمان الهیات اسلامی به دلیل آثار پر برکت معرفتی و عملی که دارد همیشه به عنوان موضوعی مهم مورد توجه بوده است تا جائی که کتابها و آثار فروانی پیرامون آن نگاشته شده است به شرح و بیان اسم « الله پرداخت و گفت:«اللَّهِ» اسم مبارکی است که فقط به ذات اقدس الهی اطلاق می شود و تمامى صفات الوهیت یعنی صفات كمال وصفات جلال و جمال الهی را شامل می شود. به بیان دیگر اسم جلالۀ «الله» اسمی برای وجود حقیقی خدای متعال است و چون همه أسماء دیگراز وجود حقیقی حق ناشی می شونددر نتیجه این اسم مبارک به طور اجمال شامل همه کمالات و نشان دهنده آنها خواهد بوده و سایر نام‌های الهی در حقیقت تفصیل و تبیین همه آن کمالاتی هستند که در حقیقت ذات حق موجودند و با نام مقدس «الله» به آن ذات و حقیقت اشاره می شود. با این توضیح معلوم شد که اسم مبارک «الله» محور و مرجع سایر اسم‌هاست.
ایشان در ادامه اسم «اللَّه» را جامع همه صفات الهی دانست که به صورت کلی بر همه صفات و أسماء دلالت می کند و به همین دلیل خاص ترین و بزرگ ترین اسماء دانسته شده است. وی ادامه داد:این در حالی است که سایر اسماء الهی به صورت مستقیم فقط بر معنای واحدی دلالت دارند و به سایر معانی و أسماء دلالتی ندارند. مثل این که صفت علم الهی فقط بر علم الهی دلالت می کند نه بر قدرت او یا صفت قدرت خدای متعال فقط بر قدرتش دلالت دارد نه برعلم او. چنان که از آیات قرآن می توان استفاده کرد اسم مبارک «اللَّهِ» پیش از اسلام نیز بین انسانها شناخته شده بود و حتی کفار و مشرکین هم با این اسم آشنا بودند همانطور که در آیه 87 سوره زخرف می خوانیم « وَلَئِنْ سَأَلْتَهُمْ مَنْ خَلَقَهُمْ لَيَقُولُنَّ اللَّهُ ….., یعنی و اگر از آنان بپرسى: «چه كسى آنان را خلق كرده؟» مسلماً خواهند گفت: «الله» …… »
امام جمعه فرانکفورت در بخش دیگری از خطبه نخست با اشاره به ساختار ادبی این اسم در اصطلاح ادبیات عرب گفت:این اسم به لحاظ ادبی جامد است یعنی از هیچ نام دیگری گرفته نشده است .به همین دلیل به لحاظ ادبیات نیز ویژگی هایی دارد. از ویژه گی هایش این است که زمانی که اسم «اللَّهِ» منادا قرار گیرد، «الف و لام» آن حذف نمی‌شود زیرا اسمهایی که از کلمه دیگری ریشه گرفته باشند( و به صطلاح مشتق باشند) وقتی منادا می شوند «الف و لام» آنها حذف می شود. بنا بر این وقتی گفته می‌شود: یا الله! «الف و لام » این نام مبارک همچون بخش اصلی و اساسی آن به شمار می‌رود، امّا سایر نام‌های الهی مانند نامهای مبارک الرّحمان، الرّحیم و الخالق و … وقتی ندا چنین خوانده می شوند، یا رحمان، یا رحیم ،یا خالق و أمثال آن.
ثمرات عملی آشنایی با أسماء الهی نکته دیگری بود که امام و مدیر مرکز فرهنگ اسلامی فرانکفورت در خطبه نخست به آن پرداخت و گفت: در موضوع شرح أسماء الهی بسیار مهم است وثمره علمی این مباحث است ،بهره انسان از این أسماء مبارک است. بهره و سهمی که انسان باید از اسم «اللَّهِ» داشته باشد آن است که قلبش با حقیقت این نام مبارک درهم بیامیزد و به عبارتی که مرحوم فیض کاشانی در کتاب علم الیقین آورده : بهره هر بنده ای از بندگان خدا از این نام، معبود شدن است که در دل و آرزوی خدا غوطه ور شود و غیر او را نبیند و به غیر او روی نیاورد و جز او امید و ترس نداشته باشد.
وی در پایان خطبه نخست با اشاره به آثار عمیق ادراک معنای اسم «الله» افزود: وقتی این اسم آنطور که باید درک شود ایمان قلبی بدون شکی در انسان پدید می آید که انسان با عقل و قلبش در می یابد که خدا موجود واقعی و حقیقی است و غیر او هر چه هست , در ذات خودش محو شدنی و فناپذیر است و فقط آنچه به خدا باز می گردد باقی ماندنی است, در این حالت بنده خدا در ابتدا خود و غیر خودرا در عظمت خدای خویش فانی و فنا پذیر می بیند و بعد با اسم «اللَّهِ» ارتباطی حقیقی برقرار می کند.

شیخ محمود خلیل زاده در خطبه دوم با توصیه خویش و سایر نمازگزاران به رعایت تقوای الهی پناه بردن به خدای بزرگ را راه برون رفت از مشکلات خواند. ایشان با اشاره به ایام میلاد امام باقر (ع) ضمن تبریک این روز فرخنده به تمام مسلمانان به ویژه علاقه مندان و پیروان خاندان پیامبر اعظم (ص) افزود: هفته ای که پیش رو دارم مصادف است با ولادت امام پنجم ، حضرت باقر ع . ایشان روز اول ماه رجب سال ۵۷ هجری قمری در مدینه منوره به دنیا آمدند و حدود بیست سال امامت جامعه را بر عهده داشتند.در دوره امامت ایشان جامعه شکوفایی چشم گیری داشته و ایشان علاوه بر تربیت انسان ، پایه گزار برخی از علوم نیز بودند.
امام جمعه مسجد جامع امام علی (ع) مرکز فرهنگ اسلامی فرانکفورت در بخش دیگری از خطبه دوم موضوع استغاثه در قرآن را پی گرفت و به نمونه هایی از استغاثه در قرآن اشاره کرد. وی گفت :یکی از نمونه های استغاثه در متن قرآن ماجرای استغاثه حضرت یعقوب و یوسف علیهماالسلام است. یعقوب نبی دوازده فرزند داشت که دو نفر از آن ها به نام های یوسف و بنیامین از یک مادر بودند. یعقوب علیه السلام به جهت آثار نبوغ و لطافت روح یوسف که در کودکی در چهره اش می درخشید علاقه ای خاص به او داشت و سایر برادران نتوانستند این موضوع را تحمل کنند. به او حسادت کردند و تصمیم به قتل او گرفتند و سرانجام او را در چاه افکندند . همانطور که در آیه 9 سوره یوسف می خوانیم : « یوسف را بکشید؛ یا او را به سرزمین دوردستی بیفکنید؛ تا توجه پدر، فقط به شما باشد؛ و بعد از آن، (از گناه خود توبه می‌کنید؛ و) افراد صالحی خواهید بود!» .
وی در ادامه با اشاره به آیه 11 از سوره مبارکه یوسف گفت :برادران یوسف مقدمات را فراهم آوردند و با صحنه سازی سعی در جلب اعتماد پدر کردند که ابتدا بتوانند یوسف را از او دور کنند. نزد پدر آمده گفتند چرا یوسف را دائم نزد خود نگه می داری و ما را نسبت به او امین نمی دانی؟ :« (و برای انجام این کار، برادران نزد پدر آمدند و) گفتند: «پدرجان! چرا تو درباره (برادرمان) یوسف، به ما اطمینان نمی‌کنی؟! در حالی که ما خیرخواه او هستیم».سرانجام یوسف را گرفتند و در چاه انداختند. یوسف که قربانی حسادت های برادرانش شده بود با تمام وجود متوجه ذات پاک الهی شد و تنها از او استغاثه می نمود. پدر نیز از داستان فرزندش یوسف با خبر شد و در برابر سختی فراق او ،‌ به خدا استغاثه نمود .قرآن نیز در آیه 86 سوره مبارکه یوسف می فرماید : « گفت: «من غم و اندوهم را تنها به خدا می‌گویم (و شکایت نزد او می‌برم)! و از خدا چیزهایی می‌دانم که شما نمی‌دانید».
ایشان موضوع استغاثه یوسف پیامبر (ع) در زندان را از دیگر نمونه های استغاثه در قرآن کریم برشمرده و افزود: یوسف به زندان افتاد. گر چه او زندان را به گرفتار شدن به گناه و آلوده شدن عفت خویش ترجیح داده بود اما با استغاثه به پروردگار، آزادی خود را از خداوند درخواست می کرد. دو نفر از زندانیان که در حال آزاد شدن بودند توجه یوسف را به خود جلب کردند و یوسف از یکی از آن ها خواست تا نزد سلطان از او یادی کند تا شاید از سختی زندان رهایی یابد. در آیه 42 سوره مبارکه یوسف می خوانیم :« و به آن یکی از آن دو نفر، که می‌دانست رهایی می‌یابد، گفت: مرا نزد صاحبت [ سلطان مصر] یادآوری کن! ، ولی شیطان یادآوری او را نزد صاحبش از خاطر وی برد؛ و بدنبال آن، یوسف چند سال در زندان باقی ماند ».
در بخش پایانی خطبه دوم ایشان با اشاره به نظر برخی اندیشمندان که يوسف (ع) خدا را فراموش كرده و به طور مستقل به اسباب طبيعى روى آورد و به همین خاطر زندانى او طولانى تر شد، پرداخت و آن را مخالف نص قرآن کریم دانست و با اشاره به توصیف خدای متعال از یوسف (ع) به عنوان بنده مخلص، نفوذ وسوسه شیطان در مخلصین را محال توصیف کرد و در ادامه گفت : شيطان يوسف را از ياد آن یار زندانی برد و در نتيجه مدتى طولانى تری در زندان باقی ماند. تلاش يوسف علیه السلام براى نجات خويش و استفاده از وسايل عادى براى اثبات بى گناهى خود، امرى طبيعى و معقول است. رفتار یوسف نبی به این معنا نيست كه انسان اسباب را مستقل بداند، بلكه همه اين وسايل توسط خدای بزرگ و برای استفاده انسان فراهم شده است. همه پيامبران با اینکه خدا را مؤثر واقعى مى دانستند و بر او توكّل مى كردند ، برای حلّ مشكلات خود از راه های معمولی استفاده مى كردند.