20 آوریل گزارش خطبه های نماز جمعه 19.04.2024

به گزارش خبر و رسانه مرکز فرهنگ اسلامی فرانکفورت نماز جمعه این هفته مورخ 19.04.2024 در مسجد جامع امام علی (ع) مرکز فرهنگ اسلامی فرانکفورت با حضور جمعی از مومنین نمازگزار و به امامت حجت الاسلام و المسلمین سید محمد حسن مخبر برگزارگردید.
ایشان در خطبه اول و در ادامه مباحث نوبت پیشین در شرح دعای هشتم صحیفه سجادیه به توضیح عبارت ” وَ نَعوذُ بکَ ان نَنطَویَ علی غِشّ اَحدٍ” پرداخت و گفت : ” غِشّ در اصل به معنای پوشاندن و پنهان کردن چیزی است به طوری که آن چیز به کلی از کار افتاده یا قابل تشخیص نباشد. به همین مناسبت اگر کسی کاری کند که یک واقعیتی را از چشم دیگری بپوشاند و به این وسیله او را فریب دهد به غِشّ آلوده شده است. ریشه چنین رفتاری شهوات و رذائل اخلاقی مانند حرص، طمع، ترس، حسادت، کینه و نفاق است. برابر با روایات اسلامی، ازمصادیق غِشّ با مردم آن است که کسی از انسان کمک یا مشورتی بخواهد و انسان او را به درستی راهنمایی نکند. همچنین ممکن است کسانی در امور روانی و عاطفی با دیگران غِشّ به کار بندند. همانطور که گاهی نیز غِشّ در امور فکری و ساحت اندیشه صورت می گیرد مانند این که ذهن کسی را با شبهات یا به هم آمیختن حرفهای درست و نادرست به سویی سوق دهیم تا درنتیجه دچاراشتباه فکری شود.”
خطیب این هفته نماز جمعه فرانکفورت جامعه ای را که به غش و فریب دچار شده است را در معرض انواع آسیب های مادی و معنوی و خدشه دار شدن اعتماد عمومی دانست و افزود : ” در این جامعه روابط وعواطف انسانی دچار آسیب های سخت خواهد شد و انسانیت رنگ می‌بازد. پرواضح است که زندگی در چنین جامعه ای بسیار ناخوشایند و نامطلوب خواهد بود. نکته قابل توجه آن است که در بیان امام زین العابدین (ع) موضوع این نیست که آدمی خود را به غش آلوده نسازد، بلکه امام فراتر رفته و می فرمایند یک انسان مؤمن نباید غِشّ و فریب و خیانت به دیگری را حتی در نیّت و در دل بپروراند. همچنین پرهیز ازغِشّ و فریب نباید فقط به دوستان و خانواده وهم مسلکان تعلق بگیرد. انسان مؤمن نسبت به هیچ کس با هر دین و آیین و مسلکی و بلکه حتی با حیوانات، نیت و خیال غِشّ کردن نخواهد داشت.”
حجت الاسلام و المسلمین مخبر در ابتدای خطبه دوم پس از توصیه خود و سایر نمازگزاران به رعایت تقوای الهی در ادامه موضوع تربیت کودک در فرهنگ اسلامی به موضوع لج بازی کودکان پرداخت و گفت : ” کودکان در دوره های مختلفی از مراحل رشد کارهایی انجام می دهند که ممکن است از نظر والدین لج بازی تلقی شود. همیشه اینطور نیست که پافشاری کودک بر خواسته هایش نوعی لج بازی باشد بلکه در برخی مراحل رشد به ویژه در دو و نیم تا سه ساله گی تلاشی است که کودک برای یافتن قدرت اراده خودش به خرج می دهد و می خواهد که از توانایی خود به یک ارزیابی دقیق برسد و شخصیت مستقل خود را شکل دهد. البته رفتار نادرست والدین در این دوره می تواند زمینه ای را پدید آورد که از پنج یا شش سالگی شاهد بروز خصلت لج بازی در کودک خواهیم بود. این نوع لجبازی که گاه به آن لجبازی تقابلی هم گفته می شود دیگر یک اتفاق عادی نیست بلکه می تواند به شکل یک اختلال روانی در کودک شکل بگیرد و گاهی تبدیل به یک عادت خطرناک شود. لجبازی در کودکان درجات مختلفی دارد که سطح خفیف آن از منزل و در مواجهه با والدین آغاز می شود و می تواند به بروز این نوع رفتار در مدرسه و جامعه نیز کشیده شود که در این صورت بسیار خطرناک خواهد بود. بنابراین لازم است والدین از همان ابتدا نسبت به موضوع لجبازی در کودکان با دقت و دانش کافی داشته باشند.”
ایشان در بخش دیگری از خطبه‌ی دوم به عواملی که در لجباز شدن کودکان تاثیر بسزا دارد اشاره کرد و افزود : ” برخی از عوامل لج باز شدن کودکان عبارتند از : اول تقلید از رفتار والدین است. گاهی پدر و مادر بر سر مسائل مختلف در حضور کودکان مشاجره می کنند یا در غیاب یکدیگر کارهای لجبازانه ای انجام می دهند . کودک تقابل آنها را به وضوح درک می‌کند و لجبازی را از پدر و مادر خویش به عنوان یک راه برای اعمال اراده خود می آموزد. دومین عامل وجود نظام تربیتی متناقض میان والدین است. کودک در میان این دو نوع روش تربیتی گیج شده و در نهایت با هوشیاری تمام هرجا روشی را به سود خود نبیند در برابر والدین مقاومت و لجبازی خواهد داشت. سومین عامل وجود نظام تربیتی سخت گیرانه می باشد. اگر والدین خطوط قرمز بسیاری را برای کودک به وجود بیاورند و یا تلاش کنند که با یک نظم غیر منعطف و پادگانی کودک را تحت کنترل قرار دهند، کودک برای به دست آوردن آزادی خود، به لجبازی خواهد پرداخت.”

معاون مرکز فرهنگ اسلامی فرانکفورت در پایان خطبه ها ضمن تاکید مجدد بر ضرورت آموزش و کسب دانش تربیتی برای والدین، برخی ازعلائم لجبازی تقابلی در کودکان را برشمرد و گفت : ” برخی ازعلائم لجبازی تقابلی در کودکان را معرفی می کنم و تاکید می کنم اگراین علائم به صورت مکرر و شبیه عادت در کودک وجود داشته باشد باید برای حلّ آن با یک مشاور مطمئن و کارآزموده کودک مشورت کرد. آن علائم عبارتند از : کودک بسیار زود عصبانی می شود و از کوره در می رود. اغلب عصبانی و خشمگین است. با والدین یا بزرگترها بر سر هر چیزی مشاجره و مجادله می کند و آنها را به چالش می کشد. در برابر قوانین مقاومت کرده یا از آنها نافرمانی می کند. به صورت عمدی کارهایی می کند که والدین یا دیگران را پس از مخالفت با خواسته هایش آزار دهد. با والدین یا دیگران کینه توزی کرده، حرفهای زشت و توهین آمیز می زند یا به چیزی آسیب می رساند.”