02 مارس گزارش خطبه های نماز جمعه 01.03.2024

به گزارش خبر و رسانه مرکز فرهنگ اسلامی فرانکفورت نماز جمعه این هفته مورخ 01.03.2024 در مسجد جامع امام علی (ع) مرکز فرهنگ اسلامی فرانکفورت با حضور جمعی از مومنین نمازگزار و به امامت شیخ محمود خلیل زاده برگزارگردید.
ایشان در ادامه مباحث نوبت قبل و در شرح اسماء الهی به توضیح اسم “الواسع” پرداخت و گفت : ” اسم الوَاسِع به معنای وسعت در علم، قدرت، رحمت و فضل خدا است. کلمه‌ی وَاسِع در مقابل کلمه‌ی ضَیق‏ به معنی تنگی و سختی قرار دارد. همچنین الوَاسِع، بى نیاز مطلقی است که هر چه بخواهد بذل می‌کند و این بخشش چیزی از او کم نمی‌کند. بنابراین خدای واسع، آن غنی مطلق است که فقر را برطرف و تمام حاجات را بر آورده می کند و به رزق و علم وسعت می بخشد. گاهی صفت «الواسع» بدون اضافه شدن به چيزى به كار مى رود. در اين مورد، «واسع» را مى توان به معناى كسى كه از هر جهتْ فاقد تنگى و نقص است و به معناى بى نياز مطلق در نظر گرفت و مى توان آن را به معناى گشايشگرى خدا از هر جهت اعم از رحمت، آمرزش، دانش وتوانايى معنی كرد. با این توضیحات در می یابیم که واسع مطلق فقط خدای متعال است زیرا با دقت در علم و قدرت و احسان و ربوبیت او هیچ محدودیت و پایانی متصور نخواهد بود”.
امام و مدیر مرکز فرهنگ اسلامی فرانکفورت به سهم انسان ها از این اسم مبارک اشاره کرد و افزود : ” سهم انسان از این اسم مبارک خدا این است که اولا بفهمد واسع مطلق خد است. دوم این‌که انسان مومن بداند خدای بزرگ در دین داری بر کسی سخت نگرفته و در حد توان یک انسان از او خواسته است و سوم آن که همانطوری که خدا در مغفرت و بخشش مخلوقات واسع است، انسان مومن هم نسبت به بخشش دیگران تا حدی که ممکن است اهتمام ورزد و به آن عمل نماید. نیز اگر رزق مادی و معنوی دیگران در اختیار او می باشد، نسبت به وسعت روزی ایشان تنگ نگیرد تا در این موارد مظهر اسم واسع خدا باشد.”
امام جمعه فرانکفورت در ابتدای خطبه دوم و پس از توصیه خود و سایر نمازگزاران به رعایت تقوای الهی به توضیح روایتی از امام علی علیه السلام که فرمود “کسى که قدر خود را نشناسد هلاک مى شود” پرداخت و گفت : “حقیقتی وجود دارد و آن این که يکى از عميق ترين غرايز انسان، حب ذات و دوست داشتن خويشتن است. انسان، فطرتاً خودش را دوست دارد و طبیعی است که به خویشتن بپردازد و کمالات خویش، راه رسیدن به آنها و موانع راه کمال را بشناسد. ولی در موارد زیادی هم انسان به خاطر خوددوستی، ارزش و جایگاه خود را گم مى کند و گمان می کند جنبه هاى مثبت او خیلی زیاد است و حتى گاهى جنبه هاى منفى خود را نیز مثبت مى پندارد. با همين توهم به جایگاه خود اکتفا نمی کند و خود را در جايى قرار مى دهد که شايسته آن نيست و طبیعی است که در آن جایگاه حرف هایی می زند که دين و یا دنياى او را بر باد مى دهد، آبروى او را مى ريزد و سخنانش سرچشمه مفاسدى در جامعه مى شود که نتيجه همه آنها هلاکت معنوى و مادّى است. مانند اين که کسى بدون هیچ گونه آموزشی و یا با آموزش کم و یا با مطالعه چند کتاب , خود را متخصص بداند و بین مردم در حوزه های علمی و عملی وارد شده و دیگران را هم به دنبال خود کشیده و شریک راه خود کند. چنين شخصى که قدر خود را نشناخته به يقين مسئوليت سنگينى در قيامت خواهد داشت.”
ایشان در بخش پایانی خطبه ها به حساسیت بیشتر امور دینی اشاره کرد و افزود :”امور دینی حساسیت بیشتری نسبت به سایر علوم دارد و معنویات انسان را جهت می دهد و کسی نباید به راحتی و بدون اطلاع علمی و دقیق به خود جرات دهد و اظهار نظر های تخصصی کرده و به دنبال راهنمایی دیگران باشد. هیچ کسی با آموزش کم نمی تواند در این میدان به ارشاد دیگران بپردازد. در نقطه مقابل نیز هر کسی که حد و اندازه خود را بشناسد، مورد احترام دیگران خواهد بود.”